15.11.16

cukier w mrówkach

taki był słodki ale się skiepścił
TAKI był
a teraz wiotczeje i cieknie ściekiem
z nieciekawym wyrazem głowy na twarzy
przyciska powieki do płyty i chowa się w pęknięciach
czeka
słońce już całe w plamach ulica rozpalona do bladości
czeka na wybuch a ty
przechodzisz obok niewzruszona

może kiedyś pomyliłaś go z chłopcem który tańczył boso
przeszkadzały mu buty więc je zgubił
już wtedy miał w ustach wodę tak twardą
że nie dało się wypluć
patrzyłaś jak od niej puchnie
chciałaś by był jak dynamit
ale okazał się tylko petardą





/ zadanie klubowe inspirowane jl

3 komentarze:

  1. w poezji piękne jest to, że ma wiele znaczeń i wiele głębi. Nic nie jest oczywiste, oprócz uczuć które kierują myślami autora:) fajnie pisujesz:) obserwuję:)

    OdpowiedzUsuń
  2. Sztuki nie da się obiektywnie ocenić. Ją się albo przeżywa, albo nie :)

    OdpowiedzUsuń

tak?